Naast de Belgische landkaart hing een grote prent met een afbeelding van de pakketboot " den Belgenland" zo zwart als steenkool en met 3 rokende schoorstenen, ge zou gezegd hebben een stoof met 3 pijpen, en die rookten alle drie tegelijk. Als decor had hij zijn thuishaven Antwerpen, de Schelde van 500 m breed met de wazige Lievevrouwtoren in de achtergrond.Daar heb ik mij zo lang ik in dit klaslokaal aanwezig was op dood gekeken. Deze prent nam bezit van al mijn aandacht, en daarvoor heb ik menige bladzijden straf moeten schrijven." ik zal opletten tijdens de les"maar dat moest thuis gebeuren en die moest ondertekend door vader 's anderendaags afgegeven worden- Thuis zeiden ze, de meester zal wel gelijk hebben- waaruit ik besloot dat grote m,ensen altijd gelijk hebben, en baas spelen over de kinderen.- maar ik ben nog altijd van mening dat deze afbeelding een grote invloed heeft gehad op mijn verbeelding. Als ik daarbij bedenk dat 'n Einstein, ge weet wel zo zijn er geen 2, beweerde dat de verbeelding belangrijker is dan het WETEN kreeg ik nog bijna gelijk ook. In ieder geval, die lichtbuiger was ook niet gelijk wie!Maar toen kende ik die nog niet en de meester heeft daar nooit over gesproken.Trouwens niemand zou dat verstaan hebben, we zaten toch nog maar in het 5e studiejaar.
Een klein gedeelte dat boven het water uitstak was menierood geverfd,waarschijnlijk om de roest tegen te gaan, die het zoute zeewater veroorzaakte. Het water van de Schelde was zo wat naar de grauwe kant, niks transparant en licht golvend met hier en daar een schuimend kopje van tegen elkaarklotsen.Op het voorplan, bij manier van spreken was een sleepboot afgebeeld, die vergeleken bij deze kolos eerder een mosselschelpje was,en die rookte uit een grote zwarte schouw zwarte rookniks weerspiegeling te zien in het water.Bezienswaardig was ook achter de reling op het voorsteven kleine groepjes van mensen, passagiers of anderen die minuscuul en petieterig vlekjes kleur waren in dit machtig geheel.Ik heb dat schooljaar 2 keren moeten doen en ik zat op dezelfde bank van het jaar tevorenen toen heeft die bonk waarschijnlijk wel verstaan dat er geen leren in mij stakik was de peer geworden van mijn dromerij op deze prentik zou ofwel gaan varen ofwel artiest worden het is dit laatste geworden en toch blijf ik erbij dat dit verhaal doorslaggevend is geweest bij mijn beroepskeuze.
Met dat gemarsjeer dwaal ik misschien meer en meer af van mijn onderwerp,maar ik vind het toch niet onbelangrijk dat hij zo wat verpakt wordt in zijn doen en latenen zoals dat gaat en keert kom ik ook terecht in dat " chinees van de rekenkunde"-(in de jaren tevoren hadden wij wel noties van getallen die opgeteld of afgetrokken werden, maar dat delen was er een beetje teveel aan.Hier noemde dat metriek stelsel.Iets met stukken en brokken-Hij noemde dat breuken (nog zoiets, ik dacht ook weer direct aan iets lijfelijke in de heekenissen)iets waar ge nen band bij moest dragen,zoals dat op een verkleind postuur in den etalage van den apotheker te zien was.Voor zo'n etalage heb ik voor zover ik mij kan herinneren nooit een mens zien staan.
Als hij "de meester met den nodigen uitleg zo'n bord halfvol had geschreven met getallen en strepen onder en tussen en gepaard gaande met stellingen die mogelijk warenbegon alles voor mijn ogen te draaien,en had ik nog maar 1 wens; dat hij niet stopte en plotseling zou zeggen" Verheyden,wat heb ik gezegd"want ik was toch veelal met mijn aandacht meer bij den Belgenland dan bij zijn abracadabra.
Ik had het in mij en dat voelde ik van dag tot dag groeienik wist dat ik daarmee alle kanten uit kon.Een lijn is krachtiger en inhoudelijk sterker dan een woord, en zelfs een kind kon dat verstaan,maar de verplichting haalt het nogmaals op het verlangen.en een mens moet nu eenmaal van alles kunnen om op een normale wijze door het leven te stappen. KUNST, dat woord kreeg meer en meer wortels in mijn denken... Waarom zijn er zoveel standbeelden van artiesten en musea gebouwd?
Rembrandt-Michelangelo -Rubens- dat was nogal wat anders dan 1 en 1 = 2. en het is dan ook normaal dat hier onze wegen scheiden Den "dresseur" in zijn cirri, en ik naar de dichtbij gelegen stad aan de stroom Antwerpen, aan de hand van mijn vader, met popelend hart en een korte broek... stappen stappen van de statie naar de academieen dat ging over de Groenplaats waar Rubens stond in de klanken van den Beiaard van de O L Vrouwtoren..Hier moest ik blijven staan en kijkenhier zal mijn alfabet gemaakt wordenmensen en nog eens mensenHier kom ik in VOLLE GROND WEG MET DE POTTEN op de vensterbank Hier zal den"dresseur" rap vergeten zijn. De academie, ik zie de ingangspoort die toegang verschafte aan de binnenkoer met kasseien en het standbeeld van David Teniers onder de bomen(merci David van zo'n school te maken!)
De gendarmen reden nog per velo (in donkerblauw met hoge klak en verlakte klip) serieus achtereen Nen ernstige bleke vooraan met strepen op zijn mouwen en een blozend achteraan, met een gezapig viteske en met ne schaarse goedendag van den ene of andere vervolgden ze hun dagelijkse toer... Den burgemeester reed ook met de velo naar het gemeentehuis, ik heb dat tientallen keren gezien, want die woonde maar een boogscheut verder dan ons huis.Die sprong daar altijd langs achter op 2-3 keren trotinetten met zijn linkervoet op de uitstekende as op het achterwiel, het stuur in beide handen geklemd en dan..hop met de mik op het zadel en weg was ie (reed zeer traag..)
© All rights reserved 2019 | Afbeeldingen en Kunst door - Jan Verheyden | Website design door - Koen Verheyden | (Zie Legaal)
Social
Vind meer informatie over Jan Verheyden op onze social netwerken :
Laatste nieuws