Jan Verheyden (Puurs, 10 april 1923 te Brussel, 2008) groeit op als zoon van Albert Verheyden en Elisabeth De Wachter die een winkel in koloniale waren bestieren. Koffie en kaneel, vijgen en petroleum, boter, stroop, vermicelli, droge erwten, bruine bonen en suiker omringen hem.
School zegt hem weinig. Maar de prenten aan de muur vindt hij prachtig. In rekenen is hij de laatste. In tekenen de beste. Jan wil kunstenaar worden. Het dorp houdt zijn adem in. Zoiets heeft men in Puurs nog niet beleefd.
Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Gent. Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen. Ecole Nationale Supérieure des Beaux Arts in Parijs. Jan leert het ambacht. Vooral bij Jos Verdegem. Elke dag stillevens schilderen. En etsen. Rembrandt kopiëren tot hij er scheel van ziet. In Antwerpen komt hij bij Baron Opsomer terecht. Daarna bij Constant Permeke. Die laat hem grote figuren schilderen in zwarte verf op bruin inpakpapier.
Het is oorlog. Wanneer de storm voorbij is ontwaakt de wilde drang te gaan reizen. De wereld zien. Parijs, Florence, Amsterdam. De grote musea. De oude Meesters. Jan is er kapot van.
Daarna volgt zijn eerste tentoonstelling in Brussel. Enkelen roemen zijn grafische kwaliteiten. Anderen spreken van een veelbelovend talent. 'Il pourrait nous réserver des surprises agréables.' De gebruikelijke journalistieke prietpraat. De weg is nog lang.
Dan ontmoet hij Geneviève met wie hij in 1956 trouwt. Ze spreekt uitsluitend Frans. Jan uitsluitend Vlaams. Ook als hij Frans spreekt. Maar beiden verstaan elkaar uitstekend. Ze vestigen zich in het land van Breughel, hun huis vult zich met vriendschap en geluk. De zoete inval. Van schilderen en tekenen komt weinig terecht.
Jan werkt op een groot internationaal reclamebureau als vreemde vogel tussen de gladde Brusselse reclamejongens. Maar Jan blijft zichzelf. De reclame wordt zijn grote leerschool. Reclame is synthese. Directe zeggingskracht. Impact. Die visie zal ook zijn latere artistieke werk gaan bepalen. Uit zijn tekeningen spreekt directe expressiekracht. Zonder esthetische omwegen, recht in de roos.
Zijn leven lang geeft Jan zijn ogen de kost. Observeert hij intens. Verwonderd en verrukt. Verliefd op het leven. Ontelbare indrukken heeft hij verzameld. In zijn verbeelding huizen zijn worstelaars, gewichtheffers, wielrenners. Reuzen in volle inspanning, grotesk in hun krachtexplosies. Samen met zijn vrouwen die hij geobserveerd heeft. Vrouwen die hij kent van de schilderijen van Rubens en Cranach. Uit de film, de mode, de televisie, het dagelijks leven. Jan tekent de vrouw niet zoals zij is maar zoals hij haar graag ziet. De vrouw in superlatief. Sterk beïnvloed door Rubens' kijk op de vrouw tekent hij de vrouw in haar ongeschonden weelde. In haar grandioze rijpheid. Paradijselijk naakt. En onsterfelijk.
Vrouwen. Jan tekent er tallozen. In alle vormen en standen. Als bewonderaar maar zonder haar te idealiseren. Het gaat Jan niet om de klassieke schoonheid van haar lichaam maar om haar bewegingen. Hij bewondert haar gebaren en houdingen. De manier waarop ze haar benen neerzet en haar armen opheft. De geste van een hand. De stand van haar hoofd, het bewegen van haar heup. De vrouw die magisch wordt wanneer zij zich beweegt. De vrouw staat niet voor hem maar leeft in hem. Voor Jan is tekenen het gebaar van de minnaar, het strelen van de huid.
Jan tekent geen details. De grafische expressie overheerst. In de tekeningen van Jan zit geen enkele aarzeling. Alles of niets. Compromisloos. Geen esthetisch clair-obscur. Geen charmante kleuraccenten. Slechts de naakte, zwarte lijn op het grote witte blad. De hand van de meester. Trefzeker, complexloos. Geen lijn te weinig. Maar vooral geen lijn te veel.
Maar zijn tekeningen zijn meer dan alleen grafische fantasieën op het vrouwelijk naakt. Ze zijn vooral ook een bevestiging van het leven. Getuigenissen van zijn levensdrift. In zijn tekeningen wil Jan iets vasthouden van zijn levensgeluk. Iets redden van het paradijselijke dat onherroepelijk verloren gaat. In zijn uitbundige vrouwenfiguren camoufleert hij zijn onrust; verbergt hij zijn angsten. Hij tekent met de vaste hand van het geluk maar ook met de verbetenheid van de man die de vergankelijkheid niet wil accepteren. Vandaar de overdrijving. Zijn vrouwen maken dramatische gebaren. Tekenen van opperste levenslust of bezweringen tegen de dood.
In Jan's werk is het altijd zomer. Hij tekent met een soort heidense vreugde. Zoals u ook zijn kunst moet bekijken. Ongebreideld blij en onbevangen. Kunst die iedereen gelukkig maakt. Iedereen die nog een stukje van het Paradijs in zijn hart heeft bewaard.
Nieuwe expositie van Jan en andere artiesten tijdens De vernissage in WAGG. De opening met hapjes en drankjes is op donderdag 25 April om 19u in Waterloo (216 chaussée de bruxelles 1410 Waterloo)
Bewonder werken van verschillende artiesten en Jan tijdens Schatten op zolder. U bent welkom zaterdag en zondag van 3 t.e.m. 25 maart in HANGAR311 te Mechelen.
Bescheiden expositie van Jan's werken in het charmante dorp Hamme-Mille tijdens de St. Maartense feesten. Elk weekend van 4 november 2017 tot en met 26 november 2017
Prachtige expositie van Jan's werken in cultureel centrum
© All rights reserved 2019 | Afbeeldingen en Kunst door - Jan Verheyden | Website design door - Koen Verheyden | (Zie Legaal)
Social
Vind meer informatie over Jan Verheyden op onze social netwerken :
Laatste nieuws